Data zakupu: 3 lutego 2015 roku
Ciekawa sprawa z tym debiutem zespołu Dead Can Dance. Po raz pierwszy poznałem go dzięki pirackiej kasecie ponad 20 lat temu. Nie spodobał mi się i, prawdę mówiąc, nie słuchałem go później w ogóle, aż do końca ubiegłego roku! Po ponownym przesłuchu okazało się, że nie tylko kojarzę większość utworów (czyli coś mi zostało w głowie z tamtych lat), ale też jest to naprawdę niezła płyta! Dziwne, że nie doceniłem jej wtedy, choć z drugiej strony, gust mi się trochę jednak zmienił przez te lata...
Debiutancki album DCD to z jednej strony świetne new wave'owe, rockowe granie (The Trial, Fortune, East of Eden, A Passage in Time), gdzie Brendan okazuje się być nie najgorszym gitarzystą (niezłe pasaże w The Trial), świetnym wokalistą no i równie zgrabnym kompozytorem. Bardzo fajnie wkomponowuje się w to wszystko Lisa, czarując głosem m.in. w Frontier, Ocean i Musica Eternal, ale także dorzucając swoje granie na japońskiej odmianie cytry, co dodaje nagraniom uroku i zapowiada późniejsze poszukiwania. Dobrze, że do właściwego albumu dorzucono także EPkę Garden of the Arcane Delights - jest zarazem podobna, jak i odmienna od właściwej płyty. Bardzo polubiłem ten album.
Okładka znakomita, zawsze mi się podobała. Szkoda, że reszta taka minimalistyczna - wkładki brak, jest tylko kawałek karteczki z okładką i jednym zdaniem z drugiej strony. Ciekawy jest tray pudełka - całkowicie gładki i lśniący.
Ocena muzyki: 3/5 | Link do Spotify
Zafoliowana okładka
Zafoliowany tył - fajnie, że naklejki znalazły się na folii, nie szpecą pudełka
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz