Co posiada Codringher: Yello - Essential (1992)

wtorek, 23 grudnia 2014

Yello - Essential (1992)

Data pierwszego zakupu: 24 grudnia 1998 roku

Data ponownego zakupu: 18 grudnia 2014 roku

Ten składak Yello to, podobnie jak ten Rush, zestaw nagrań, które posiadam na regularnych płytach. Wyjątkiem jest fakt, że większość nagrań pojawia się tutaj w wersjach radiowych. Jedynym rodzynkiem na całej płycie jest unowocześniona wersja The Rhythm Divine - kompletnie nowy podkład, z fajną, gwizdaną solówką. Niemniej uwielbiam ten zestaw, słucham tej płyty bardzo często, nawet mojej córeczce się podoba.

Był to jeden z pierwszych albumów na który czekałem z niecierpliwością. Moja miłość do Yello osiągała wtedy apogeum i nie mogłem się doczekać kiedy pojawi się w wypożyczalni płyt kompaktowych (na piracką kasetę nie liczyłem i słusznie, bo Takt nigdy jej nie wydał, a wtedy już innych wydań nie kupowałem). Kiedy w końcu zauważyłem ją w sklepie płytowym, z namaszczeniem obejrzałem okładkę (niezbyt ładną) oraz przestudiowałem spis utworów. A potem, niczym Piotr Kosiński z Rock Serwisu, przepisałem tracklistę do zeszytu i w domu analizowałem na wszelkie możliwe sposoby... Tak, byłem totalnie zakręcony na Yello. Oczywiście później dorwałem album w wypożyczalni płyt i to było kolejne święto...

W końcu, w 1998 roku zakupiłem sobie kompakt. Co ciekawe album ten został ponownie wydany w 1995 roku jako Essential Christmas, z tekturową obwolutą nawiązującą do filmu Santa Clause (raczej nie odniósł wielkiego sukcesu), z którego to pochodzi nagranie dorzucone na końcu płyty, Jingle Bells (takie sobie, Boris Blank do dzisiaj go nie znosi). A ponieważ w międzyczasie zespół dorobił się kolejnego albumu, Zebra, dodano też nagranie Tremendous Pain (trzeci singiel z tamtej płyty), który ładnie pasuje do tej składanki. Co ciekawe, uaktualniono także książeczkę - ale o tym potem.

Nagrania singlowe Yello są takie jak trzeba - mają wpadające w ucho melodie, refreny, choć nie stronią od odrobiny szaleństwa dźwiękowego (Oh Yeah, The Race, Pinball Cha Cha). Większość nagrań już pojawiła się wcześniej na albumie The New Mix in One Go, w dodatku parę nagrań nie pojawia się tu w wersji płytowej, lecz właśnie z tamtej, uaktualnionej brzmieniowo składanki (Bostich, Pinball Cha Cha, I Love You). Sporym zaskoczeniem jest umieszczenie unikalnej wersji Oh Yeah, z dodatkowym wokalem Dietera Meiera - do tej pory dostępnej jedynie w... teledysku do tego nagrania z 1987 roku. Nie wiem też czemu umieszczono tu nagranie Drive/Driven, które oficjalnie nie pojawiło się żadnym singlu. Jak widać zwykły składak dla fana kryje parę niespodzianek.

Przez nieuwagę (i brak owoluty) zakupiłem ponownie wersję rozszerzoną. Polowałem co prawda na wydanie z 1992 roku, ale w sumie to wszystko jedno - słowo Christmas nie pojawia się nigdzie (na szczęście). Bardzo podoba mi się książeczka - jest ładna, utwory zostały dokładnie opisane, a wszystkie wcześniejsze płyty wyszczególnione na poszczególnych stronach (nie brakuje też Zebry). Szkoda tylko, że brzydka okładka została w środku powtórzona kilka razy w różnych wariantach kolorystycznych.

Ku swemu zaskoczeniu, podczas porządków przedświątecznych, odkryłem w czeluściach szafki zakurzone pudełko z kasetą VHS zawierającą teledyski Yello. Zakupiłem ją lata temu i kompletnie o niej zapomniałem. W dodatku, o ile się orientuję, nie jest to oryginalne wydanie, lecz pirat, których było sporo w tamtych czasach (w okolicach 1993 roku). Oczywiście oglądałem tę kasetę wiele razy, z zaskoczeniem i pewną złością odkrywając, że Jungle Bill znajduje się tu w unowocześnionej wersji znanej z singla, a nie z płyty. Naturalnie, dzięki pomocy ojca, udało mi się zgrać z wideo dźwięk na kasetę. Dzięki temu już wtedy mogłem słuchać tej ciekawej wersji (nie zważając na kiepską jakość nagrania). Dzisiaj kaseta ma jedynie wartość sentymentalną - na DVD ukazała się jedynie w Rosji. Co ciekawe, większość nagrań powtórzono na płycie DVD dołączonej do zestawu Yello by Yello: The Anthology z 2010 roku, ale nie wszystkie!! Nie wiem czemu pominięto chociażby Rubberbandman... Nie znane są wyroki wytwórni płytowych (i muzyków).

Ocena muzyki: 4/5 | Link do Spotify
Ocena wideo: 3/5