Data zakupu: 6 luty 2018 roku
Po sześciu latach oczekiwania zespół Underworld w końcu, w 2016 roku, wydał nowy album. Dziwna kampania informacyjna - spis utworów, tytuł i okładkę ogłoszono w listopadzie 2015 roku, album wydano w marcu następnego - podsyciła ciekawość fanów. W dodatku okazało się, że cała płyta nie przekroczy długości jednego winyla, czyli 45 minut - a wcześniej zespół nie schodził poniżej 55 minut. Album promował najdłuższy utwór na płycie, czyli ponad 8-minutowy I Exhale.
Po premierze okazało się, że: po pierwsze słychać, że ten album ma tylko 45 minut. Utworów jest 7, większość przekracza 5 minut. Pierwszy singiel nie zwiastował zbyt dobrze - przez 8 minut nie dzieje się w tym kawałku zbyt wiele, ot, jest beat, prosta linia basu, trochę dźwięków w tle i wokal Karla Hyde'a. I tak przez cały czas. Na szczęście okazało się, że to chyba najsłabszy utwór na płycie. Już drugi, ponad 7-minutowy If Rah zaskakuje prostym, ale niesamowicie wciągającym riffem syntezatora, aby później przemienić się w dość nowocześnie brzmiący song (współproducentem całego albumu jest stary znajomy, High Contrast - co, niestety słychać, kompresja jest spora). Po nim następują najlepsze fragmenty albumu. Low Burn to już Underworld jaki lubimy - mroczny, klimatyczny, z tribalową wstawką - idealna kontynuacja Beautiful Burnout. Santiago Cuatro to zaskakujący, instrumentalny, ambientowy kawałek z solową gitarą akustyczną. Po nim mamy piękną, underworldową balladę Motorhome. Album wieńczą dwa, bardzo taneczne kawałki - Ova Nova i Nylon Strung. O ile w tym pierwszym troszkę drażni mnie falsetowy wokal Hyde'a, o tyle drugi jest wspaniałym przykładem niezwykle pozytywnych wibracji - w tle śpiewają dzieci Smitha i Hyde'a.
W sumie cała płyta nie wypada źle, choć troszkę razi produkcja oraz czasami zbyt duża ilość powtórzeń (szczególnie w I Exhale i Nylon Strung). Absolutnym skandalem jest też pominięcie w podstawowej wersji płyty utwory Twenty Three Blue (znalazł się na wydaniu japońskim), który jest znakomity i spokojnie można go było umieścić np. między Santiago Cuatro i Motorhome. Ale cóż - taki koncept autorów.
Kolejny skandalem jest wydawanie płyt w tego typu kartonikach. Już przy płycie Barking na to narzekałem, ale tutaj jest już zbyt minimalistycznie. Wkładka to kawałek zadrukowanej kartki na której są tylko bohomazy, a wszystkie właściwe informacje są jedynie na tyle okładki. W dodatku całość jest niezbyt ładna, nawet okładka jest dużo poniżej możliwości artystycznych Tomato, projektantów okładek Underworld. Szkoda.
Ocena: 3/5
Single: I Exhale, If Rah, Nylon Strung, Ova Nova
Single: I Exhale, If Rah, Nylon Strung, Ova Nova
Okładka
Tył
Bok
Wnętrze 1
Wnętrze 2
CD
Wkładka - wierzch
Wkładka - środek
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz