Budgie - Bandolier (1975)

Data otrzymania: 24 grudnia 2016 roku

I ostatni album w zestawie. Najkrótszy, ledwo 35 minut. W sumie dostajemy powtórzenie pomysłów z poprzednich albumów. Breaking All the House Rules to oczywiście mocarny riff i transowe powtarzanie go pod koniec utworu. Who Do You Want for Your Love? i I Can't See My Feelings to klasyczne nagrania Budgie, nie wnoszące nic nowego, natomiast mdły I Ain't No Mountain to cover Andy Fairweather-Lowa - słabiutki. Na szczęście są dwa znakomite nagrania: Slipaway to jedna z ładniejszych ballad Budgie - spokojnie można ją postawić obok Parents i Young is the World. Natomiast dwuczęściowy Napoleon Bona part one & two to już świetne, transowo-boogie'owe granie z akustycznym początkiem. Co ciekawe, jest to jedyne wydanie CD na którym ten utwór został rozdzielony na dwie części, w dodatku ta druga to ostatnia minuta utworu - myślałem, że pierwszą częścią jest właśnie ten akustyczny wstęp...

Okładka Bandolier jest bardzo ładna, lubię ją oglądać. To chyba moja ulubiona okładka ich płyt. W środku znowu tylko dwa zdjęcia. Tej płyty nie miałem na kasecie, poznałem ją dużo później, już w erze Internetu.

Ocena: 3/5

Single: I Ain't No Mountain

Rozłożony kartonik

Środek kartonika

Budgie - In For the Kill! (1974)

Data otrzymania: 24 grudnia 2016

Po zachwycie nad Never... sięgnąłem po kolejną płytę - we wkładce Tylko Rocka uznaną za najlepszą ich płytę. To nadal fajne, hard rockowo-progresywne granie, choć czasami zaskakujące brakiem pomysłów. Przede wszystkim utwór tytułowy przypomina trochę Breadfan z poprzedniego albumu, choć osobiście podoba mi się bardziej. Hammer and Tongs to świetny, utrzymany w wolnym tempie kawałek, zakończony znakomitym bluesowym graniem. Living on My Own przypomina mi mniej metalowe utwory Black Sabbath. Rozczarowują trochę Running from my Soul - dość nijaki i Crash Course... utwór z 1971 roku, zamieszczony tu, aby wypełnić album. Na szczęście znajduje się tu też mój ulubiony, absolutnie wybitny utwór, w którym Tony Bourge wznosi się na wyżyny swoich umiejętności - Zoom Club. Ten wspaniały początek z przerywanym riffem i późniejsza solówka to coś całkowicie fantastycznego. 

Okładka już dużo słabsza niż na Never..., w dodatku zdublowana jako okładka całego boksu. W środku dwa zdjęcia z epoki i tyle... Ten album też miałem na oryginalnej kasecie - patrz ostatnie zdjęcie.

Ocena muzyki: 3/5

Single: Zoom Club

Rozłożony kartonik

Środek kartonika

Płyta CD i kaseta

Budgie - Never Turn Your Back on a Friend (1973)

Data otrzymania: 24 grudnia 2016 roku

Od tej płyty zacząłem przygodę z Budgie. Co ciekawe, stało się to dość późno - pod koniec lat 90-tych. Właściwie nie do końca pamiętam, dlaczego nie sięgnąłem po ten zespół w czasach wypożyczalni płyt kompaktowych. Widocznie wkładka o tym zespole pojawiła się w Tylko Rocku zbyt późno, bo chyba dopiero po jej publikacji zaintrygował mnie ten zespół. Album Never... kupiłem dopiero na legalnej kasecie wydanej przez Metal Mind Productions, którzy w drugiej połowie lat 90-tych uzupełniali braki w dyskografiach klasycznych rockowych zespołów wydanych w Polsce. Oczywiście zacząłem od ich najbardziej znanej płyty, głównie ze względu na obecność utworów Breadfan i Parents - nie ma co ukrywać, to ich najbardziej znane nagrania. No i spokojnie mogę się zgodzić, że jest to zarazem ich najlepsza płyta. Co prawda nie jestem jakimś szczególnym fanem Breadfan - denerwuje mnie ta akustyczna wstawka w środku - ale jako całość album wypada bardzo dobrze. Baby Please Don't Go - klasyk bluesowy - zyskał tu świetną dynamikę i unikalne brzmienie. In the Grip... zachwyca świetnym riffem, Parents to przepiękna, dość klasyczna ballada, z genialną partią gitary... W ogóle Tony Bourge to był, moim zdaniem, znakomity gitarzysta, który potrafił proste rzeczy zagrać niesamowicie. Szkoda, że na płytach z końca lat 70-tych już im brakło pomysłów - a potem brakło też Bourge'a...

Okładkę zaprojektował Roger Dean, co od razu widać. Jedna z lepszych jego okładek, postawiłbym ją obok Relayera Yes - podobna estetyka. W środku reprodukcja wnętrza winyla. Co ciekawe i zarazem przykre - są tu jedyne przedrukowane teksty spośród wszystkich trzech płyt - i to nie do wszystkich utworów. Wielka szkoda.

Ocena muzyki: 4/5

Rozłożony kartonik

Środek kartonika

Płyta CD i oryginalna kaseta

Budgie - The MCA Albums 1973-1975 (2016)

Data otrzymania: 24 grudnia 2016 roku

Zespół Budgie przez jednych był wychwalany, przez innych ganiony. Stoję zdecydowanie po stronie tych pierwszych. To była znakomita kapela, która miała mnóstwo świetnych pomysłów, nie ograniczająca się do grania prostych rzeczy, lecz kombinująca ile się dało. Oczywiście naleciałości innych zespołów było sporo - przede wszystkim ze strony Black Sabbath, ale dorzucali mnóstwo rzeczy od siebie - o czym będę pisał w kolejnych wpisach, opisując poszczególne płyty boksu.

Do tej pory starałem się omijać tego typu wydawnictwa - zawsze wolałem mieć pojedyncze płyty, niż kilka albumów zapakowanych w jedno pudełko. Aczkolwiek z Budgie sprawa wygląda trochę inaczej. Przede wszystkim ich płyty są albo bardzo trudno dostępne (pierwsze wydania płyt na CD), albo niesamowicie drogie (remastery z lat 2004-2006 potrafią osiągać cenę nawet 80 zł za sztukę!). Ale nieoczekiwanie w czerwcu tego roku ukazał się ten boks. Trzy najlepsze albumy Budgie w cenie niższej niż jeden remaster! Dobra okazja. 

Boks, na szczęście, wydany bardzo ładnie. Gruby karton, ładny design, książeczka nawet niezła, choć mało treściwa. Co prawda poszczególne płyty są spakowane w kartoniki, ale też z dość grubego papieru. Szkoda tylko, że pomimo, że zdjęć jest sporo, to wiele z nich się powtarza - a w necie funkcjonuje ich jeszcze sporo, z tych samych okresów. Esej ciekawy, ale krótki.

Opis poszczególnych płyt w następnych wpisach:

Never Turn Your Back on a Friend (1973)

In For the Kill! (1974)

Bandolier (1975)

Rozpakowany boks pod choinką

Przód

Tył

Bok

Z drugiej strony - płyty w pudełku

Rozłożona książeczka

Wnętrze książeczki 1

Wnętrze książeczki 2

Wnętrze książeczki 3

Wnętrze książeczki 4

Wnętrze książeczki 5

Wnętrze książeczki 6

Wnętrze książeczki 7

Perry Farrell - Rev (1999)

Data zakupu: 30 listopada 2016 roku

Bardzo lubię zespół Jane's Addiction, o czym już nie raz pisałem. A ponieważ wydali bardzo mało płyt i w dodatku te dwie ostatnie nie bardzo mi podeszły, dlatego wolę sięgać po rzeczy z dawniejszych lat. Album Rev został wydany przez lidera JA wyłącznie w celu zakończenia kontraktu z wytwórnią Warner. Mamy więc dwa nowe utwory (sygnowane jego nazwiskiem), kilka najbardziej znanych nagrań JA, kilka Porno for Pyros (zespół Farrella powstały po rozwiązaniu JA i działający do 1998 roku) i parę rzadkich nagrań.

Zaczyna się dość sztampowo - utwór tytułowy to typowy rockowy kawałek w stylu JA. Co ciekawe na gitarach grają Tom Morello (z Rage Against the Machine) i John Frusciante (z Red Hot Chili Peppers). Drugie nagranie to przeróbka hitu Led Zeppelin zagrana prawie w całości przez Farrella - jest to utwór drum'n'bassowy, całkowicie bez gitar. Na szczęście jedyny taki na całym składaku. Z rzadkich rzeczy w wykonaniu Jane's Addiction mamy też remiks Been Caught Stealing (znany już wcześniej z singla) i przeróbkę Ripple The Greateful Dead (słaba). Natomiast Porno for Pyros to głównie strony B singli - Tonight (przeróbka nagrania z musicalu West Side Story), Satellite of Love (świetna wersja nagrania Lou Reeda) oraz Hard Charger (z Dave'm Navarro na gitarze). W sumie fajny składak, choć minusem może być to, że dominują łagodne kawałki (głównie Porno for Pyros). Ale słucha się go całkiem miło.

Wydanie bardzo słabe, widać, że nikt się zbytnio nie przykładał do strony graficznej. Jedno zdjęcie na okładce i tyle. Dobrze, że nagrania w miarę nieźle opisane.

Ocena: 3/5

Okładka

Tył

Bok

Środek

Rozłożona wkładka - kupiłem używkę z dedykacją na Walentynki 2000

Wnętrze wkładki

Underworld - Barking (2010)

Data zakupu: 21 października 2016 roku

Z płytą Barking jest ciekawa sprawa. Przez długi czas uważałem ją za najgorszą płyt zespołu, prawie całkowicie niesłuchalną. A to przede wszystkim ze względu na główne założenie albumu: na 9 utworów 8 powstało we współpracy z jakimś wykonawcą (a są to Dubfire, Mark Knight/D. Ramirez, High Contrast, Applebim i Paul Van Dyk). Oczywiście każdy z nich odcisnął piętno na tych nagraniach, czyniąc je... mało Underworldowymi. Przykładowo: typowo taneczny Always Loved a Film stał się przesadnym klubowym wymiataczem, Scribble irytuje głównym motywem melodycznym, Diamond Jigsaw z fajnej, gitarowej piosenki stał się trance'owym gniotem... Wrażenie to pogłębiała szczególnie edycja Super Deluxe płyty, gdzie na odrębnym dysku zamieszczono pierwotne wersje demo nagrań - bez gości. Różnica czasami kolosalna. Stąd też rzadko po nią sięgałem. Właściwie podobały mi się tylko 3 nagrania: Bird 1, Hamburg Hotel i Moon in Water.

Ale... Po latach, kiedy z ciekawości znowu sięgnąłem po Barking, stwierdziłem, że nie jest jednak tak źle. Always Loved a Film fajnie buja, Between Stars ma doskonałą partię wokalną, Grace emanuje ciekawym klimatem... Całość robi niezłe wrażenie, choć nadal jest to najsłabszy album zespołu. Co ciekawe - najgorszym nagraniem na płycie jest ostatni, Louisiana, który, paradoksalnie, jako jedyny nie zawiera żadnych gości. Ale płaczliwy wokal Hyde'a działa mi na nerwy...

Zakupiłem wersję z płytą DVD, na której znajdują się teledyski do każdego z nagrań. Akurat one są bardzo Underworldowe, czyli właściwie słabe. Gapienie się na twarz Hyde'a jadącego samochodem (Scribble), czy oglądanie kwiatków (Bird 1) jest nudne i nie pomoże w tym nawet największy telewizor. Trochę lepiej wypada Moon in Water, bo zawiera ludzkich aktorów, tańczących dziwaczne wygibasy w rytm piosenki. Natomiast - znowu paradoks - najlepszy klip moim zdaniem to Louisiana. Czarno-biały Hyde siedzi w kolorowym otoczeniu, a jakaś panna z marsową miną urządza mu przyjęcie urodzinowe. Dziwaczny i zarazem świetny - to jedyne nagranie, które zyskuje z obrazem.

Wydanie skromne, w dodatku nie ma żadnego pudełka, czy digipaka tylko kartonik, z którego wysuwa się płyty. Nie lubię takich wydań, a niestety Underworld chyba się w tym lubują, bo zarówno ich ostatni album, jak i oba albumy duetu Eno/Hyde zostały tak wydane. Szkoda. Design słaby i mało czytelny - teksty we wkładce są białe, na częściowo żółtym tle - masakra. Kolorystyka i zdjęcia - do bani. Miewali lepsze projekty.

Ocena muzyki: 3/5

Ocena obrazu: 2/5

Single: Scribble, Always Loved a Film, Bird 1, Diamond Jigsaw

Zafoliowana płyta z obowiązkową naklejką w lewym górnym rogu

Okładka

Tył

Bok

Rozłożony kartonik na raz - po lewej kieszonka na płytę CD

I wszystko wyjęte z kartonika - płyta DVD mieści się w kieszonce po prawej

Rozłożona wkładka

Wnętrze wkładki

Kasety cz 3 - oryginały

Podobnie jak kasety pirackie, również oryginały traktowałem dość brutalnie - kasowało się to, co się znudziło. Dzięki temu sporo okładek mi zostaje. Jest jednak pewna różnica. Pod koniec lat 90-tych odkryłem, że oryginalne kasety mają jakąś wartość i można je sprzedać! Tak więc trochę tytułów wylądowało w komisie muzycznym. Na szczęście sporo okładek ocalało i teraz je zaprezentuję poniżej (oczywiście wyłącznie te, które mam w duecie z płytą CD):

Dead Can Dance - Toward the Within
To jest ta sama kaseta, którą opisywałem we wpisie dot. albumu. Widać nawet zagięcie na okładce. I jest to jedyna płyta DCD, jaką miałem na oryginalnej kasecie - późniejszego Spiritchasera kupiłem od razu w wersji CD.

Enigma - The Cross of Changes
Również jedyny oryginał Enigmy jaki miałem.

Helmet - Betty

Helmet - Born Annoying
Moje ulubione albumy Helmetu. Niestety, okładka Born Annoying jest lekko uszkodzona. Ciekawe, że tło ma inny kolor niż w wersji CD. Innych kaset Helmetu w oryginale nie miałem - Aftetaste nie miałem wcale, nie podobała mi się wtedy.

Jane's Addiction - Nothing's Shocking

Jane's Addiction - Ritual de lo Habitual
Ciekawostka - kaseta wyszła w wersji nieocenzurowanej. W Polsce nikt się nie przejmował takimi szczegółami. Z Jane's Addiction miałem także debiut i składak Kettle Whistle - oba zostały sprzedane.

Monster Magnet - Dopes to Infinity
Ponownie jedyny album danego wykonawcy jaki miałem. Nawet nie wiem, czy następna płyta, czyli Powertrip ukazała się w Polsce.

Prince - Chaos and Disorder

Prince - Come

Prince & the New Power Generation - Diamonds and Pearls
Jeden z niewielu przypadków, kiedy piracką kasetę zamieniłem na oryginalną. Niestety, okładki pirata nie mam.

Prince & the New Power Generation - O(+>
To był mój pierwszy oryginał. Pudełko kasety miało oczywiście tytuł płyty wygrawerowany (tak jak na płycie CD z lewej). Fajnie, że okładka mi się ostała - książeczka była bardzo gruba i długa.

Prince - The Vault...Old Friends 4 Sale
To jest jedyna kaseta oryginalna, która mi się ostała. Cała, oryginalne pudełko, kaseta itp. itd. I nadal gra (chyba). Kaset Prince'a miałem najwięcej, stąd wiele okładek mi się zachowało. Mam jeszcze The Gold Experience i Black Album, natomiast Rave Un2 the Joy Fantastic oraz Newpower Soul (sygnowany nazwą New Power Generation, ale z Prince'm na okładce) sprzedałem. Emancipation i The Beautiful Experience nie miałem nigdy.

Soundgarden - Down on the Upside
Z Soundgarden mam pewien dylemat. Otóż o ile Badmotorfinger na 100% nie miałem w oryginale, to Superunknown chyba tak - aczkolwiek nie pamiętam tego faktu. Na pewno miałem za to składak A-Sides z 1997 roku.

The Orb - Orbus Terrarum
W Polsce na kasetach ukazały się tylko dwa albumy Orba - Orbus Terrarum i Orblivion. Tego drugiego nie miałem, bo od razu kupiłem sobie CD.

Underworld - Second Toughest in the Infants
Kaseta wydana w Polsce miała bonus - album otwierała 12-minutowa wersja Born Slippy.NUXX. Chyba tylko u nas pojawiło się takie wydanie. Poza nią posiadałem także Everything Everything (sprzedana). Beaucoup Fish też się ukazała, ale to miałem od razu na CD.

Various - Mortal Kombat
Ścieżek dźwiękowych do filmów miałem kilka: Johnny Mnemonic, Natural Born Killers, Event Horizon (wspólne dzieło Michael Kamena i Orbitala), Spawn, Wipeout. The Music i Wipeout 2097. Z tego okładki mam tylko do Mortal Kombat, Wipeout. The Music i Spawn.

Voo Voo - Sno-powiązałka
Voo Voo też miałem kilka. Do dzisiaj ostały mi się jeszcze okładki do Muzyka z filmu 'Seszele', Z środy...na czwartek, Koncert w Łodzi oraz Rapatapa-to-ja, a także do solowego albumu Waglewskiego Gra-żonie. Miałem też Płytę z muzyką i składak Różne piosenki Voo Voo oraz Matika, solowy album Mateusza Pospieszalskiego.

Waltari - Big Bang
Oprócz tej płyty miałem i nadal mam okładkę do Space Avenue.

White Zombie - La Sexorcisto
Miałem oczywiście wszystkie 3 płyty White Zombie, zarówno tą jak i Astro-Creep 2000 i Supersexy Swingin' Sounds. Ale okładka ostała mi się tylko jedna.

ZZ Top - Afterburner
Oprócz tego albumu i składaka prezentowanego w pierwszej części miałem też oryginalną wersję Antenna (i nadal mam okładkę).

No i na razie to tyle. W miarę kupna kolejnych płyt CD, których to wersję kasetową posiadam, będę zamieszczał duet na końcu danego wpisu. Trochę jeszcze tego jest.